Chinese aandelen hebben de afgelopen maanden forse klappen gehad.

De financiële wereld kijkt ook scherp naar de Chinese vastgoedmarkt, waar het flink rommelt.

Waar moet je op letten als je overweegt via indexfondsen in Chinese aandelen te beleggen? Business Insider benoemt belangrijke punten om op te letten.

Tot afgelopen voorjaar waren de Chinese aandelenmarkten booming. Daarna kwam de klad erin, onder andere door hard optreden van de Chinese overheid tegen grote bedrijven, een nieuwe coronagolf en problemen in de vastgoedsector. Sinds enkele weken staat daarbij vooral de wankelende vastgoedreus Evergrande vol in de schijnwerpers.

De meningen van beursexperts over de Chinese beurs zijn sterk verdeeld. De Amerikaanse zakensite Barron’s meldde onlangs dat uit een peiling onder 600 professionele beleggers bleek, dat meer dan 80 procent van de experts denkt dat de rendementen van Chinese aandelen de komende twaalf maanden fors zullen oplopen.

Ook BlackRock, de grootste vermogensbeheerder ter wereld, ziet kansen. Topman Larry Fink presenteerde China enkele maanden geleden als een grote kans voor beleggers. De Amerikaanse vermogensbeheerder voegde zelf de daad bij het woord door in China een reeks beleggingsfondsen op de markt te brengen, waarin Chinezen voor hun pensioen kunnen beleggen.

Maar miljardair George Soros noemde die stap in een opiniestuk in The Wall Street Journal “een tragische fout.” Niet alleen de timing is volgens Soros verkeerd, gelet op de Chinese vastgoedcrisis, ook ondersteunt BlackRock hiermee volgens de hedgefondsspecialist het steeds repressievere Chinese overheidsregime.

Hoofdeconoom Mohamed El-Erian van vermogensbeheerder Allianz is eveneens uiterst kritisch: de ontwikkelingen rond Evergrande roepen wat hem betreft de vraag op of China een markt is waar je überhaupt in moet willen beleggen.

De meningen van experts zijn dus verdeeld. Wat is wijsheid?

Wat zijn de kansen van een belegging in Chinese aandelen?

China is na de Verenigde Staten de grootste economie ter wereld. De Chinese economie werd vorig jaar hard geraakt door de coronacrisis, maar wist desondanks met 2,3 procent te groeien.

Dit jaar verwacht het IMF dat de economische groei aantrekt tot 8,1 procent. Volgend jaar zal dit waarschijnlijk afvlakken naar 5,7 procent, maar dat is nog altijd een cijfer waar wij in het Westen likkebaardend naar kijken.

Deze hoge groei is te danken aan een mix van factoren, waaronder de uitdijende Chinese middenklasse, de toegenomen buitenlandse handel en de opmars van giganten als Alibaba, Baidu, Tencent en Nio. Dit vertaalt zich naar soms hoge dubbelcijferige rendementen op de Chinese beurzen.

... en wat zijn de risico’s?

Zo hard het kan stijgen, kan het echter ook dalen. 2021 is tot nu toe niet het beste jaar voor de Chinese aandelenmarkt, om het eufemistisch uit te drukken.

President Xi Jinping voert een verbeten strijd tegen uitwassen van het kapitalisme. Hij pakt bedrijven die in zijn ogen te machtig zijn hard aan. Zo blokkeerde Beijing vorig jaar op het allerlaatste moment de beursgang van Ant, een dochterbedrijf van de Alibaba Group. Dit jaar werd de Chinese taxi-app Didi vlak na de beursgang op Wall Street op last van de Chinese toezichthouders geweerd uit Chinese appstores, wegens vermeende schending van de privacy-regels.

Topmanagers van grote bedrijven kregen een dringend verzoek niet langer maximale winst en persoonlijke rijkdom na te streven, maar de maatschappij te dienen. Zo zijn Alibaba en Tencent onder druk gezet om miljarden dollars bij te dragen aan een nationaal ‘welvaartsfonds’, een verkapte extra belasting.

Bijlesbedrijven is verboden om winst te maken. En Chinese kinderen mogen niet meer dan drie uur per week online gamen, om maar wat voorbeelden te noemen.

De kans dat het hierbij blijft, is klein. In het recent gepresenteerde vijfjarenplan maakte de Chinese regering duidelijk dat het behalve voor de techsector ook de teugels wil aantrekken in andere delen van de economie, zoals de voedsel- en farmaceutische sector.

Behalve het risico op strengere regelgeving, kleven er ook andere economische risico’s aan een belegging in Chinese aandelen. Zo kampt het land met hogere grondstofkosten, problemen in de toeleveringsketens, nieuwe corona-uitbraken, overstromingen en een gigantisch energietekort. Dit zet de productie en consumptie onder druk.

Hier is als klap op de vuurpijl een barstende vastgoedbubbel bovenop gekomen. Onlangs bleek dat de Chinese vastgoedreus Evergrande zich heeft verslikt in een schuld van omgerekend 260 miljard euro: het bedrijf miste diverse rentebetalingen en werd door diverse kredietbeoordelaars afgewaardeerd. Deze week werd bekend dat ook projectontwikkelaar Fantasia Holdings een aflossing op een obligatieschuld van 206 miljoen dollar heeft gemist.

Verder moet je als belegger rekening houden met geopolitieke onrust. Denk bijvoorbeeld aan de momenteel flink oplaaiende spanningen tussen China en Taiwan, het aanhoudende handelsconflict met de Verenigde staten en de onderdrukking van de Oeigoeren. Dit alles heeft geleid tot grote klappen op de beurs.

Beleg je in Chinese aandelen met een notering op Wall Street, dan moet je verder nog in gedachten houden dat dit altijd via een omweg is. Chinese bedrijven mogen officieel geen aandelen aan buitenlandse beleggers verkopen. Om dit te omzeilen zijn schimmige constructies in belastingparadijzen opgetuigd. Wie bijvoorbeeld in Alibaba belegt, bezit eigenlijk certificaten in een holding op de Kaaimaneilanden.

Wat zijn de beleggingsmogelijkheden?

Het ene Chinese aandeel is het andere niet. Er zijn grote bedrijven met een notering in de VS, zoals Baidu, Alibaba en Nio. Deze aandelen zijn eenvoudig te verkrijgen via je broker. Daarnaast kun je ook kiezen voor een ETF die een index volgt van Chinese aandelen op Wall Street, zoals de Nasdaq Golden Dragon-index. Je hebt dan in één klap tientallen verschillende titels in je portefeuille.

Daarnaast kun je via een ETF beleggen in aandelen op de beurs van Hongkong, zogeheten H-shares.

Maar het grootste deel van de Chinese aandelenmarkt bestaat uit aandelen met een notering op de binnenlandse beurzen van China (Shanghai of Shenzhen), de zogeheten A-aandelen. Dit marktsegment was tot enkele jaren geleden niet toegankelijk voor buitenlandse beleggers, maar inmiddels gaan de deuren stapje voor stapje open.

Er is inmiddels veel keuze voor beleggers die Chinese aandelen op hun radar hebben staan. Dit varieert van indexfondsen die zich specialiseren in aandelen met een notering op Wall Street, Hongkong of het Chinese vasteland, tot ETF’s die een mix van deze categorieën aanbieden.

Die keuze heeft grote consequenties, want de rendementen kunnen behoorlijk uiteenlopen. Zo staat de Shanghai Composite-index dit jaar op een nipte plus van 2,5 procent, maar is de Hang Seng index in Hongkong met 9,6 procent gekelderd.

Dat is evenwel kinderspel vergeleken met de Chinese aandelen met een notering op Wall Street. Zo kijken e-ecommerce- en cloudgigant Alibaba, autofabrikant Nio en zoekmachinegigant Baidu tegen jaarverliezen van 30 tot 40 procent aan.

De Nasdaq Golden Dragon-index staat 30 procent in de min. Dat is niet zo verwonderlijk, want in deze index zitten veel blue chips die door de Chinese overheid hard zijn aangepakt, terwijl de beursindex in Shanghai een veel bredere spreiding kent.

Waarop moet ik letten bij de keuze van een ETF?

Wil je de Chinese markt bespelen via een ETF, dan moet je eerst beslissen op welke beurzen je wil beleggen: Chinese aandelen op Wall Street, Hongkong, het Chinese vasteland of een combinatie hiervan.

Dit heeft ook gevolgen voor de spreiding. Zo ben je met een ETF die de MSCI China-index volgt, een mix van H- en A-shares, vrij stevig belegd in consumentengoederen en communicatiediensten. Tencent en Alibaba maken met z'n tweeën maar liefst 41 procent van de index uit. Dit maakt je portefeuille kwetsbaar voor een koersdaling.

Een ETF die de MSCI China A-index volgt, is aanzienlijk beter gespreid. De tien grootste bedrijven in deze index hebben een gezamenlijke weging van slechts 19 procent. Hierin zitten ook aandelen van wat kleinere bedrijven.

Verder kun je nog keuzes maken in sectoren en fondsen die zich uitsluitend toeleggen op largecap aandelen of een mix bieden van grotere en kleinere bedrijven.

Ook de kosten zijn van belang, want deze gaan natuurlijk ten koste van je rendement. Een veel gebruikte maatstaf hierbij is de total expense ratio (TER). Dit zijn de kosten die een beleggingsfonds of ETF jaarlijks inhoudt voor geleverde diensten, zoals handels-, bewaar- en marketingkosten.

De prijsverschillen zijn groot. Er zijn ETF’s te koop met een TER van slechts 0,25 procent, maar ook fondsen die 0,70 procent in rekening brengen.

Behalve in ETF’s kun je ook in actief beheerde fondsen beleggen. Omdat de beheerder actief op zoek gaat naar koopkansen, liggen de kosten hiervan een stuk hoger: vaak boven de 1 procent.

Is het verstandig om in Chinese aandelen te beleggen?

China is nog steeds hard op weg om de Verenigde Staten van de troon te stoten als grootste economie ter wereld. Dat biedt mooie kansen voor beleggers.

Maar de markten zijn ook uitermate grillig. Je kunt hoge rendementen behalen, maar moet ook beducht zijn voor forse koersverliezen.

De Chinese overheid is minstens zo grillig. De greep van Beijing op bedrijven is groot en we hebben de afgelopen maanden gezien dat de overheid geen middelen schuwt om bedrijven die in haar ogen over de schreef gaan, zijn hard aan te pakken. Wat de intenties hierbij precies zijn, is nooit helemaal duidelijk: gaat het uitsluitend om bestrijding van kapitalistische uitwassen, of zit er een andere, repressieve agenda achter?

Gelet op de risico's, is het verstandig om je blootstelling aan Chinese aandelen beperkt te houden. Ook is een brede spreiding een must.

Lees meer over China: